Schiet op, trek je jas aan, we moeten snel zijn, juf wacht…. Een Slow family klinkt mij als muziek in de oren na een ochtend haasten met de kinderen. Jaloers kijk ik soms naar andere ouders, die vol geduld en met, ogenschijnlijk, alle tijd van de wereld madeliefjes staan te plukken met hun kinderen. Zo zen voel ik mij bijna nooit als ik met mijn drie kinderen op pad ben. Heel eerlijk, ook niet met één. Al vele boeken las ik over dit onderwerp, maar ja… met alleen lezen ben je er niet. Het voordeel van dit boek? Dat er concrete tips in staan die ik NU kan uitvoeren. Dus hup, een blog schrijven en dan naar buiten!
Slow family
Slow family gaat over het natuurlijk en onthaast leven met kinderen. De auteurs Nicola Schmidt en Julia Dibbern zeggen daar zelf het volgende over:
We hebben gezien dat er vele manieren zijn om je goed te voelen. Slow family life kun je met een paar simpele keuzes overal realiseren.
Het klinkt misschien allemaal verschrikkelijk druk en actief, maar in werkelijkheid zijn we allebei behoorlijk lui aangelegd. We hebben namelijk iets heel fijns geconstateerd: je hoeft helemaal niets radicaal te veranderen om een goed, ontspannen gezinsleven te hebben. We hoeven heus niet de smartphone in de ban te doen, of het fornuis de deur uit te gooien. Je hoeft heus niet alleen zelf gesponnen wol te gebruiken of alleen brandnetelspinazie te eten. Dat is allemaal onzin!
Dit soort overdreven ideeën van ‘perfect’ zijn immers ook weer uitwassen van pretenties die op angst gebaseerd zijn en uitmonden in loopgravenoorlogen. Dogma’s brengen ons niet verder.
Nicola eet vlees, Julia is veganistisch. Nicola heeft geen auto, Julia bezit er twee – nou en? We houden desondanks van elkaar! Want eigenlijk gaat het heel ergens anders over. Het is veel simpeler: Voor een ontspannen, gezond gezinsleven heb je alleen wat meer tijd nodig, een beetje meer aandacht, een beetje meer dorp, een beetje dichterbij de natuur: gewoon slow family.
Dat klinkt allemaal heel leuk…
Dat is het eerste wat ik dacht. Want ik weet niet hoe het met jullie zit, maar een beetje meer aandacht, dichterbij de natuur en tijd vind ik nog best een ingewikkelde klus. Maar vol goede moed begon ik aan Slow family. Gelukkig ben ik wel begonnen, ongeacht mijn vooroordelen, want ik heb echt iets aan dit boek gehad!
Mijn belangrijkste inzichten alvast even op een rij. Daarna zal ik ze verder toelichten in deze blog over Slow family:
- De belangrijkste basisbehoefte in een gezin is een ogenblik tijd om behoeften waar te nemen.
- Iedere dag een klein beetje is ook goed.
- Met de ingrediënten liefde, natuur, aandacht, samenleven, hulpbronnen, kennis en betovering maak je de beste gezinssoep.
- Een to-do lijst met leuke dingen maakt positiever. Deze lijst mag eindeloos zijn en hoeft niet ‘klaar’ aan het einde van de dag.
- Wees je kinderen een stap voor.
- Laat je kinderen met rust.
Slow family – behoeften in een gezin
Binnen ons gezin lopen we erg aan tegen de verschillende behoeften van iedereen. Regelmatig verzucht ik, samen met mijn man, dat we ons zelf niet in vijven kunnen delen. Herken je dat gevoel dat je heel druk bent geweest met je kinderen en dat ze aan het eind van de dag zeggen dat je geen tijd voor ze had? Ik wel! Als we niet oppassen blijven mijn man en ik zuchten, steunen en klagen. We rennen van hot naar her en horen alleen maar mamamamama en papapapapa. Niet echt een Slow family dus.
In het boek Slow family staat op een heel duidelijke manier uitgelegd hoe het zit met de basisbehoeften van iedereen. Juist, ook die van jou als ouder. Hiervoor hebben de auteurs de piramide van Maslov gebruikt en deze in ‘gezinstaal’ gezet.
Het lijkt een open deur, maar dat is het ook weer niet. Voordat je weet wat ieders individuele behoeften zijn, zou je eerst een ogenblik tijd moeten nemen om deze behoeften waar te nemen. Dat is precies waar het bij ons misgaat. We denken dat we de hele tijd aan ieders behoeften voldoen, roepen daarbij heel hard dat onze eigen behoeften blijkbaar niet belangrijk genoeg zijn en blijven rennen. Maar weten we wel zeker wat de behoeften van iedereen zijn? Het zit al in de naam Slow family. Neem de tijd, vertraag, dan pas voel je wat jij nodig hebt en kun je je kind echt in de ogen kijken wat hij/zij nodig heeft.
Iedere dag een klein beetje is ook goed
Wat heb ik hardop gelachen om het volgende deel uit Slow family:
Als we weten dat kinderen natuur nodig hebben, kunnen we onszelf natuurlijk enorm onder druk zetten. We kunnen op het platteland gaan wonen (hoewel we ons in de stad veel beter voelen), we kunnen een ‘bosschool’ zoeken. Of iedere dag van het werk naar huis jakkeren, de kinderen in de auto zetten en naar het bos rijden, zodat ze genoeg natuur-input krijgen om zich optimaal te ontwikkelen. ’s Avonds komen we dan met hongerige, smerige kinderen thuis, haasten ons met avondeten, andere kleren aandoen, onder de douche gaan en naar bed brengen. En dat dan morgen meteen weer? Of dat nu de oplossing is?
Slow Family, bladzijde 68
Dit voorbeeld vind ik zo herkenbaar. Ik zie mijzelf al gaan. Als ik iets gelezen heb en mij iets voorneem wil ik dat meteen perfect uitvoeren. Er is dan geen middenweg. Het gevolg is dat ik binnen 2 dagen weer terugval in oud gedrag en de kinderen achter een scherm parkeer zonder natuur. In dit hoofdstuk staan verschillende voorbeelden van ‘elke dag een beetje’ doen. Want elke dag 10 minuten naar buiten is heel wat beter behapbaar en vol te houden. Als je dan op jaarbasis kijkt wat een kind naar buiten gaat is dit al heel wat meer.
Zeven ingrediënten voor een echte Slow family
Het fijne aan Slow family is dat het boek heel luchtig geschreven is. Er wordt niets opgelegd en er wordt geen uitspraak gedaan over ‘goed’ of ‘fout’. Bij onderwerpen waar forse discussie over kan ontstaan, bijvoorbeeld het wel/niet oppas regelen voor je kind, wordt vooraf aangegeven dat het niet de bedoeling is van de auteurs om hier een discussie over te starten. Dit haalt de druk van het onderwerp en voorkomt bij mij ook dat ik een oordeel ga vormen hierover.
De auteurs beschrijven zeven ingrediënten voor een fijne Slow family. Het blijft niet bij deze opsomming, er worden concrete, kleine, acties aan gekoppeld. De zeven ingrediënten zijn:
- Liefde
- Natuur
- Aandacht
- Samenleven
- Hulpbronnen
Naast geld ook slaap, zon, tijd, humor, sensibiliteit, gereedschap en vrijheid - Kennis
- Betovering
In het hoofdstuk rondom de zeven ingrediënten wordt op een laagdrempelige manier ook wetenschappelijk onderzoek aan de orde gebracht. Vaak met voorbeelden, duidelijk onderscheiden in de prettige opmaak.
Wees je kinderen een stap voor en laat ze met rust
Zoals de auteurs zeggen: Eigenlijk is het heel simpel. Kijk naar je kind en weet welke situaties misschien lastig worden. Anticipeer daarop. Dit betekent dat je in een Slow family niet pas eten klaar gaat maken als de kinderen honger hebben. Dat je niet pas naar buiten gaat als de kinderen niet meer te hanteren zijn. Heel logisch, maar dit is echt een valkuil waar ik te vaak intrap. Ze zijn soms zo heerlijk rustig aan het spelen, dat ik afzie van mijn tripje naar het bos met ze. Tegelijkertijd weet ik dat ze ook echt genieten van het bos. Zodra ik ze ‘onder dwang’ mee wil nemen omdat ik dat zo graag wil, gaat het vaak gepaard met heel veel drama.
Daarnaast is je kind met rust laten ook echt een goede tip. Hierbij vind ik het voorbeeld uit Slow family echt fantastisch en heel herkenbaar voor kinderen in deze tijd:
Met de kinderen doen de meeste volwassenen dat voortdurend: ‘Interesseer je je voor schilderen? Mooi. Geef eens hier. Ik zal je laten zien hoe het nog beter gaat. Ik stimuleer je. We schilderen samen. Iedere avond. Ik geef je meteen op voor een schildercursus, is toch leuk, niet?
Slow Family bladzijde 186
‘Hm,’ reageert het kind weifelend.
‘Daar leer je dan misschien nog andere kinderen kennen die schilderen ook leuk vinden. En misschien nog meer schildertechnieken’.
Het kind kijkt beteuterd, draait zich om en gaat met zijn lego spelen. Daarvoor zijn geen cursussen.
De moeder kijkt beteuterd en gaat desondanks googelen naar schildercursussen in de buurt.
Ondertussen was het veel simpeler geweest gewoon blij te zijn met de ongelooflijk mooie tekening.
Een praktisch toepasbaar boek
Op deze foto zie je een voorbeeld vanuit Slow family. Een groot deel van het boek bevat praktisch toepasbare activiteiten. Hierbij zijn aansprekende voorbeelden gebruikt en een korte onderbouwing waarom het goed werkt. Ideaal! Voor alle leeftijden goed te gebruiken in een gezin.
Slow family is echt een aanrader als je graag een wat rustigere sfeer wilt in je gezin!
Specificaties Slow family
Auteurs: Julia Dibbern en Nicola Schmidt | Vertaling Albert Boddé | Uitgever: Samsara | januari 2023 | 240 pagina’s | 9789493228986 | meer informatie bij je lokale boekhandel of via bol.com*
Vier dagen per week werk ik als directeur en orthopedagoog in het basisonderwijs. In mijn vrije tijd yoga en dans ik graag en lees ik veel.
- Stadsnatuur op de stoep – een boek en spellenmap - 23/02/2024
- Wild refill deodorant – een natuurlijk duurzaam huidproduct - 20/02/2024
- Beestenboel – een beestachtig avontuurlijke film - 06/02/2024