Op zaterdag 14 december 2019 is de theatervoorstelling Lampje in première gegaan in het Maaspodium, Rotterdam. Een avontuurlijke en ontroerende familievoorstelling naar het succesvolle jeugdboek van Annet Schaap. In 2018 won Schaap met haar debuut alle belangrijke jeugdboekenprijzen: de Gouden Griffel, de Boekenleeuw, de Nienke van Hichtumprijs en de Woutertje Pieterse Prijs. De voorstelling Lampje toert tot en met 5 april 2020 door heel Nederland. De ticketverkoop verloopt stormachtig, wees er snel bij! Vanwege het grote succes is er, in het Maaspodium, een extra voorstelling ingepland: 25 februari en 14 maart 2020 zijn er nog tickets. Lampje is een spannende voorstelling voor jong en oud! Je kan er met het hele gezin naartoe. Ik ben met mijn vader geweest. Hij had het boek gelezen en ik nog niet. Wat wij ervan vonden? Lees snel verder.
Het verdriet van Rotterdam
Voordat Lampje begon werd er een introductie gedaan over het grootste verdriet van de middelbare scholieren, zij moesten hun grootste verdriet opschrijven, sommige kinderen worden blijkbaar al verdrietig van natte sokken. Maar sommigen schreven ook een nare ervaring op, zoals een ziekte of een verloren familielid, er werden twee winnende gedichten uitgekozen (waarschijnlijk de meest droevige) en daar werden liedjes over geschreven, de winnaars waren twee jongens van de middelbare school.
Weinig decor, veel plezier
Toen we de zaal in liepen zagen we weinig decorstukken. Toen de voorstelling begon zagen we dat er achter elk decorstuk nog een decorstuk zat. Lampje heeft weinig acteurs, maar erg veel rollen. Dat betekent dat iedereen, behalve Lampje en Vis, zich snel om moet kleden. Iedereen, behalve Lampje en Vis, had minimaal drie rollen. dat vond ik erg knap. Ze hadden ook een maquette van het landschap waar Lampje woont gemaakt: de vuurtoren, het zwarte huis en het dorpje.
Woest, poëtisch en ontroerend avontuur
Lampje, de dochter van een vuurtorenwachter woont samen met haar vader naast de vuurtoren “Nee, een licht ben je niet, Lampje. Zegt haar vader vaak .’’Als je iets moet onthouden, vergeet je het en als je iets wil vergeten, komt het steeds weer terug in je hoofd.” Als op een nacht de wind hard waait moet Lampje naar buiten om lucifers te halen. “Ga liggen, wind. Af!” Maar de wind is geen hond en verandert in een storm, dan gaat alles mis.
Er loopt een schip op de klippen, en Lampje moet naar het Zwarte huis om het verloren geld terug te verdienen, maar er gaan geruchten dat er een monster in het Zwarte huis woont. Als Lampje het monster gaat zoeken komt ze in een stormachtig avontuur terecht. Alleen en verloren ontmoet ze geheimzinnige zeewezens, droevige kermisklanten en woeste piraten. En steeds overtreft ze zichzelf in dapper, volhardend en liefdevol zijn. De voorstelling Lampje is een beeldende vertelling met woeste drinkmuziek en droevige verlangliedjes van Djurre de Haan en met een poëtisch uitzicht op zee.
Voor wie?
Nadat ik de voorstelling had gezien, begon ik meteen na te denken voor welke leeftijd de voorstelling is. Mijn conclusie was al snel, dat hij gewoon voor bijna elke leeftijd is. Ik denk voor kinderen van 5+. Want veel geweld komt er niet in voor, maar af en toe kan het al voor kinderen van 6 spannend zijn. Als er geweld is, raken de acteurs elkaar niet. Soms kun je van bepaalde dingen schrikken. Zoals een doos die zomaar op de grond valt. Maar verder is Lampje geschikt voor jong en oud. Mijn ouders adviseren vanaf 8 jaar.
Boek en voorstelling
Het Boek Lampje is redelijk gedetailleerd. Daar wordt het geweld nogal groot omschreven. Toen ik 6 was las ik wel al dat soort verhalen, maar niet ieder kind kan ertegen. Regisseur Moniek Merkx maakte een bewerking van Lampje naar het gelijknamige boek van Annet Schaap. Ik heb het boek niet gelezen. Ik begreep dus lang niet alles, bijvoorbeeld waarom Lampje haar moeder dood is. Ondanks dat vond ik het een leuke theatervoorstelling. Het is goed geacteerd en een goed verhaal. Het zou zelfs in het echt gebeurd kunnen zijn.
Mijn vader heeft het boek wel gelezen, zijn mening: “ik vind dat ze de personages goed hebben neergezet, net als de decorstukken. Alleen vind ik het jammer dat niet alles uit het boek in het toneelstuk is verwerkt. Er waren ook mensen die een beetje veel rollen hadden, zoals de hond Lenny. Die speelde ook een soort kabouter, een juf, de moeder van Lampje, en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan”. Ik ben nu het boek aan het lezen. Als je het verhaal nog niet kent kun je het boek Lampje in vele boekhandels en via websites kopen.
Geen musical, wel muziek in Lampje
De voorstelling had ook een band van twee, soms drie, personen. Soms waren het er drie omdat een van de acteurs er af en toe bij kwam. Ik vond het leuk om die band te zien spelen, omdat mijn vader ook gitaar speelt en in een kleine band zit. In het verhaal zaten sommige grappige stukjes, je hoorde bijvoorbeeld af en toe een blaf die leek op die van een hond, maar dat bleek een mens te zijn. Ik zeg: lol!,
Na de voorstelling sprak ik de actrice die Lampje speelt. Ik vertelde haar iets grappigs over mijn achternaam: Lampe, hahaha! Dat vond ze erg grappig, ik vertelde haar ook dat ik het leuk vond dat ze met zo weinig acteurs en decorstukken zo’n mooie theatervoorstelling kunnen maken. Lampje is misschien geen groot licht, maar trekt wel veel bezoekers.
Doneer een lampje
Lampje op tournee
Licht uit
Ik sta en twijfel
Papa heft zijn hand
Licht uit
De wind giert om ons huis
Huilend als een hond
Licht uit
Ik huil zachtjes met de wind mee.
Lees ook Euridice en Orfeo, een eigentijdse versie van de ontroerende mythe
