Een weg naar overspannenheid en twee blogs in de lucht?

Inmiddels heb ik mijn laatste blogs al weer 2 maanden geleden geschreven en voor het eerst heb ik weer een beetje zin om iets op te schrijven. Het lijkt alsof ik pas een week thuis zit, maar in feite zit ik al weer 9 weken thuis. Overspannen / burnout is de diagnose. Het leven van een 39 jarige werkende student in coronatijd die ook mama is van een pittige slimme dochter en twee blogs in de lucht houden werd mij uiteindelijk teveel, naast wat andere dingen die speelden. In deze blog een kijkje in mijn leven en de weg naar overspannenheid en toch twee blogs in de lucht kunnen houden.

De weg naar overspannenheid

De weg naar overspannenheid zijn is er een van maanden en misschien wel jaren. Vanuit verkeerde overtuigingen naar mezelf toe, en met in korte tijd veel stress zorgden ervoor dat mijn lontje opgebrand was. Ik heb er nu een aantal sessies opzitten met wandelcoach Michiel Smit en heb met mijn leidinggevende en vriendinnen hele goede gesprekken gehad. Veelal confronterend en verhelderend. Zo ben ik er achter gekomen dat ik op bepaalde vlakken toch echt heel erg perfectionistisch ben, hele hoge verwachtingen van mezelf heb en heel streng ben voor mezelf. Daarbij een flinke dosis oververantwoordelijkheidsgevoel voor alles en iedereen.

Ergens in mijn leven ben ik, wellicht door mijn ADHD gaan overcompenseren op van alles en is de balans ver weg geraakt. Om hulp vragen? Nee dat doe je niet. Fouten maken? Nee je moet perfect zijn. Dat en nog wat aantal andere overtuigingen over mezelf maken het leven onnodig zwaar voor mezelf. En dat terwijl ik als juf en moeder kinderen motiveer om het eerst zelf te proberen en als het niet lukt dat ze dan om hulp kunnen vragen. Dat het niet erg is om fouten te maken, want daar kun je van leren. En ze altijd vraag of ze trots zijn op zichzelf. Maar waarom stelde ik die vraag mij dan nooit? Waarschijnlijk bang voor mijn strenge oordeel over mezelf.

Lontje opgebrand – weg naar overspannenheid

Vanaf oktober ongeveer begon ik mij anders in mijn vel te voelen. Ik weet het aan coronamoeheid, of wellicht een seizoensgebonden depressie waar ik als ADHD’er gevoelig voor ben. Al het snelle schakelen in het onderwijs met afstandsonderwijs, verlengingen en spontaan weer open gaan voor de voorjaarsvakantie vroegen veel van leerkrachten. Tel daar een “online” studie bij op, waar ik niet voor heb gekozen en een grote opdracht die ik in twee weken snel moest doen omdat ik naar de kleuters ging, hielpen ook niet mee.

Daarnaast speelde er in het thuisfront ook het een en ander en stond ik 24/7 aan zoals manlief dat zo mooi zei. Ik was aan het jagen en overleven weet ik nu. Mijn weg naar overspannenheid dus. Alle ballen de lucht inhouden en doorgaan! Ik ben immers Ellen, supervrouw die alles kan! Of toch niet….? Waar ik voor de meivakantie nog halve dagen wilde werken en ook twee keer deed werd mij in de meivakantie duidelijk dat dit echt niet meer ging.

Rusten en rusten en wandelen

Super confronterend zijn de afgelopen weken geweest. Waar ik mezelf ken als een vrolijk creatief persoon die het altijd gezellig vindt om heel veel mensen en kinderen om me heen te hebben en snel kan schakelen tussen alle bedrijven door, zat ik nu met de gordijnen dicht op de bank onder een fleecedeken. Alles was me teveel. Buurmeisjes die hier kind aan huis zijn, stuurde ik met dochterlief naar boven of naar buiten. Uitstapjes werden niet gemaakt en ik kon mezelf met moeite van de bank afkrijgen. Mijn laptop raakte ik dagen niet aan. Ja van 3 a 4 uur per dag achter de laptop naar niks. Het boeide me niet. Ik kon niet meer. Toen ik eenmaal toegaf aan de rust kwam er een enorme moeheid los.

Het is echt waar wat ze zeggen. Rusten en accepteren is een van de moeilijkste stappen in dit hele proces. Ik ben er overigens nog lang niet hoor. Maar ik heb het inmiddels geaccepteerd. Door het vele rusten zijn mijn muren van overleven zeg maar gezakt en begin ik langzaam aan weer te voelen. Ik begin te herkennen als ik in een verkeerde ademhaling kom, de stress ademhaling. Ik oefen drie keer per dag met diepe ademhalingen en maak elke dag een ommetje. Vaak gecombineerd met een boodschap, maar ook gewoon doelloos. Alleen is het eigenlijk niet doelloos. In stilte lopen alleen en luisteren naar je gedachten, maar ook voelen hoe je voeten de grond raken. Luisteren naar de natuur, kijken met je ogen en ruiken met je neus. Alle zintuigen krijgen even aandacht en dat is ook belangrijk.

Hulp van lieve mensen

Al sinds januari krijg ik hulp van Selena. Zowel privé als zakelijk als VA. Samen met haar beheer ik StoerLeesVoer en zij is een kei in social media. Zij doet heel veel voor MamaScrapelle, daar ben ik heel dankbaar voor. Daarnaast heeft ze bijna alle werkzaamheden van StoerLeesVoer ook overgenomen zodat ik kan uitrusten. Dank je wel Selena!

Sinds ik overspannen thuis ben heeft mijn blogteam echt superveel gedaan. Dankzij hen komen er nog steeds blogs online op de twee blogs. Ze doen bijna alles zelf en ik hoef alleen nog maar voor het inplannen te zorgen. Dank je wel meiden!

Naast dat ik elke week naar Michiel ga voor de wandelcoach sessies ga ik ook regelmatig wandelen met vriendinnen. Tijdens het wandelen praten we veel en zo komen we weer achter bepaalde denkpatronen en overtuigingen die eigenlijk niet zo lief en positief zijn. Dank je wel Tanja en Hanneke!

Mijn lieve collega’s van school sturen me regelmatig een berichtje hoe het met me gaat of sturen een bos bloemen of een lief cadeautje. Dank je wel meiden!

Dan zijn er nog tal van vrienden die me lieve berichtjes sturen en bossen bloemen en kaartjes, of bij ons komen eten en zorgen voor de boodschappen en het koken zodat ik alleen maar hoef te zitten haha, dank je Renske het was heerlijk!

Mijn schoonouders en moeder die ons regelmatig helpen en in het bijzonder mijn schoonvader die onze tuin flink heeft aangepakt. Dank je wel!

En dan heb ik nog mijn lieve studiegenootjes die me af en toe een appje sturen hoe het met me gaat.

I’ll be back!

Al die aandacht doet me goed en helpt mij er weer bovenop. Ik ben het waard om voor te vechten en lief voor te zijn. Andere mensen doen dat voor mij, dus ik mag het ook voor mezelf doen.

En ja ik ben er nog niet, maar kleine babystapjes vooruit. Af en toe vallen en weer opstaan. Goed luisteren naar mijzelf en om hulp durven vragen. I’ll be back!

• Over
• Laatste berichten

ellen

Hoi Ik ben Ellen eigenaar van MamaScrapelle. Ik ben dol op nieuwe ervaringen zoals uitstapjes en nieuwe producten uitproberen. Mijn dochter uit 2013 en man testen graag met me mee.
In het dagelijks leven sta ik 3 dagen per week op de leukste Montessori school van Den Haag.Ik ben 5 jaar gastouder geweest en heb dus veel ervaring met kinderen van alle leeftijden.
In de tijd dat ik mij weet los te wurmen van een schermpje lees ik graag een boek. Samen met Selena beheren we een toffe boekenblog.
www.stoerleesvoer.nl

Laatste berichten van ellen (alles zien)

• Wednesday S1 nu ook thuis te kijken op DVD en Blu-ray - 22/04/2024
• Europa-Park 2024 nieuw themagebied Kroatië en meer nieuwtjes - 19/04/2024
• Veilig op stap met een peuter – een lekker stukje wandelen - 17/04/2024