Skip to Content

Angst voor bloedprikken, een heftige fobie

Misschien heb je het uit de media al vernomen, maar een heel groot deel van de Nederlanders heeft een extreme angst voor naalden en bloedprikken. Zo erg zelfs, dat het een fobie is. Ik hoor tot de gelukkige groep en terwijl ik deze blog schrijf staat het zweet al op mijn hoofd, moet ik kokhalzen en voel ik me licht in mijn hoofd worden. Het is voor team fobie erg confronterend elke dag die angst voor bloedprikken. Toch wil ik je graag meer vertellen hierover, met fobieproof foto’s!

meisje lacht

Angst voor bloedprikken – Hematofobie bloedangst

De extreme angst voor naalden en bloedprikken, en de angst zelf wisselt per persoon. Zo kan de één slecht tegen naalden, en de ander weer slecht tegen bloed zien. Beide zijn echt verschillende soorten angsten. En, zo is mij verteld, een logische reactie van het lichaam. De natuur helpt ons namelijk een handje. Als we grote hoeveelheden bloed zien, dan reageert ons lichaam direct en gaat het overleven. Je hartslag gaat omlaag zodat alles trager gaat werken in je lichaam en je dus minder bloed verliest. Het is wel typisch want bij de meeste fobieën komt het lichaam juist in actie, verhoogt je hartslag zodat je kan vluchten en snel kan reageren. Maar bij hematofobie, bloedangst, juist niet.

Er is een ergo vorm; dan heeft de persoon geen last van angst bij bloedverlies uit eigen lichaam. Maar wel bij het zien van andermans bloed. En er is een exo vorm; dan leidt het zien van elk bloed tot een eventuele angstaanval. En je hebt vast prijswinnaars die last hebben van beide vormen. Extreme angst bij naalden en bloedprikken kan dus dit als basis hebben. Een combinatie van extreem overlevingsmechanisme en een fobie, wat psychisch is.

lieve baby die lacht

Belonefobie – naaldangst

Mooie naam he? Belóne komt uit het Grieks en betekend naald, phobos is angst. Deze angst is niet alleen voor naalden maar omvat ook andere scherpe voorwerpen waar mensen bang voor kunnen zijn. Deze extreme angst voor naalden en bloedprikken is dus echt wel weer anders dan hematofobie. Het gaat echt om scherpe voorwerpen en eigenlijk is er heel weinig over bekend. Er speelt weer een deel overlevingsmechanisme mee, zo vertelde een prikmedewerker me. Het penetreren van je aders is niet normaal en je lichaam beschermt jouzelf door vluchtgedrag. Ook speelt het deel mee van hematofobie, het beschermen van je lichaam bij bloedverlies.

Artsen en wetenschappers zijn het wel eens dat belonefobie komt door traumatische ervaringen. De symptomen kunnen zijn: huilen, flauwvallen, sterke daling van de bloeddruk, stuipaanvallen en ademnood. Herken jij al iets van deze extreme angst voor naalden en bloedprikken?

Extreme angst voor naalden en bloedprikken en aders. Herken jij dit? Ik vertel je meer en deel mijn eigen ervaring. Met fobieproof foto's.

Phlebofobie – aderangst

Wat mij betreft mist er ook een hokje voor aderangst, en een officiële benaming hiervoor. Ik roep bij deze dan ook phlebofobie in het leven. Phlebos is grieks voor aders. Dit is toch echt weer anders dan extreme angst voor naalden en bloedprikken. Ik kan namelijk helemaal misselijk worden als ik al naar mijn eigen aders moet kijken of van mannen armen met dikke aders. Laatst moest ik voor mijn review van de minerale make-up van Mineralissima mijn aders checken, de kleur hiervan, voor welk huidtype ik heb. Dit heb ik kokhalzend en zwetend gedaan. Het bloedprikken maakt mij extreem bewust van mijn aders, wat zorgt voor de heftige lichamelijke reactie.

Het beginnen van deze blog over extreme angst voor naalden en bloedprikken begon redelijk goed. Zeker toen het over het klinische stuk ging. Maar nu ik naar mezelf moet kijken en bewust moet zijn van mijn eigen angsten voel ik mijn hartslag al toenemen. Ik hoor tot de gelukkige van extreme angst voor voornamelijk bloedprikken en aders. Ik kan op zich bloed zien wel handelen meestal. En ook ben ik niet bang voor scherpe objecten. Het gaat bij mij echt om het penetratie moment van de ader, en het te extreem bewust zijn en voelen van mijn, en andermans aders. Dit komt door slechte jeugdervaringen. Van verkeerd prikken tot het prikken in slagaderen met als gevolg het eruit spuiten van bloed.

suiker helpt tegen angst voor bloedprikken als je duizelig wordt

Een echte fobie

Poe dat is eruit, maar heel eerlijk voel ik me echt heel naar worden achter mijn computer. Ik ben blij met alle aandacht voor deze angst voor bloedprikken, maar tegelijk ben ik het type negeren. Dat helpt voor mij. Het ondergaan omdat het moet, ik doe het altijd wel. En accepteren dat ik deze extreme angst voor naalden en bloedprikken heb. De ene keer gaat het goed en de andere keer val ik flauw met extreme stuiptrekkingen. Als ik dan wakker wordt en de geschrokken gezichten zie weet ik weer dat ik ben gaan stuipen. Dit heb ik ook met het zetten van piercings. Mijn beste vriendin is hier altijd bij en kan dan ook altijd met geuren en kleuren vertellen wat ik doe. De stuiptrekkingen moeten er heel naar uitzien. Maar inmiddels weet ik dat dit een symptoom is.

Pure suiker helpt dan goed. Een blikje cola, een snoepje of druivensuiker en even rustig aan doen. Wat NIET helpt is na het bloedprikken de zin: “nou even aandrukken het verbandje”. Dan gaat het mis, aandrukken op mijn geprikte ader waar ik NIET bewust van wil zijn. Of wat dacht je hiervan: “je aders liggen diep, het prikken lukt niet ik ga naar je andere arm of ik moet naar je pols”. Dan heb ik het niet meer hoor jongens. En dit gebeurd vaak ook als ik al heb aangegeven prikangst te hebben. Extreme angst voor naalden en bloedprikken wordt hierdoor dus niet minder. Ik ben niet bang voor vaccinaties of inentingen trouwens! Ik ontvang om de zoveel weken een B12 injectie en hier heb ik geen problemen mee.

jezelf verwennen na Extreme angst voor naalden en bloedprikken en aders. Herken jij dit? Ik vertel je meer en deel mijn eigen ervaring. Met fobieproof foto's.

Hulp bij extreme angst voor naalden en bloedprikken

Voor mij helpt het dus gewoon om die extreme angst voor naalden en bloedprikken, en aders te accepteren. Niet er tegen te vechten. Het is zo en ik accepteer het maar. Ik doe het altijd wel, al stel ik het op slechte dagen iets uit. Ook neem ik altijd iets van suiker mee en geef ik aan dat ik kan flauwvallen of extreem kan reageren. Niet altijd, maar vaak voel ik het aankomen.

Ook weiger ik geprikt te worden door stagiaires. Ik weet dat ze het moeten leren, maar de meeste keren dat het mis ging was er altijd een stagiaire aan het prikken. Overigens ook artsen hoor die denken even behulpzaam te zijn en zelf te prikken zodat ik als kind niet naar de prikpost hoefde. Mijn lieve longarts dacht echt behulpzaam te zijn… Na al mijn armen lek geprikt te hebben, om vervolgens naar mijn benen te gaan en af te sluiten met een slagader die daarna rondspoot met bloed. Dat is de basis voor mijn angst geweest.

Nu met corona kan je niet iemand meenemen maar waar mogelijk is dit wel fijn. Ik heb wel eens een vriendin met net zo’n extreme angst voor naalden en bloedprikken meegenomen en dat werkte eigenlijk prima. Door haar angst werd ik melig en zelf minder bang. Maar het kan ook juist averechts werken. Je kan ook professionele hup zoeken. Er zijn verschillende soorten therapieën. Nu met de coronavaccinatie poppen er ook allemaal behulpzame apps uit de grond die je zouden moeten helpen. Ik heb geen behoefte hieraan om zo bewust ermee bezig te zijn. Ook moet je heel veel persoonlijke informatie achter laten. Maar het kan voor anderen misschien heel behulpzaam zijn. Er zijn in ieder geval genoeg opties.

meisje speelt in water

Angst voor bloedprikken is een echte fobie

Zonder bloed, maar met veel zweet en een enkele traan heb ik deze blog over extreme angst voor naalden en bloedprikken en aders geschreven. Hierna ga ik het weer negeren en zet ik de radio uit als het erover gaat. Ik hoef ook echt geen tips en onderga mijn lot. Op dit moment moet ik regelmatig bloedprikken en het wisselt hoe het gaat. Ik accepteer alles, en negeer het ook graag. Wel vind ik het ontzettend boeiend hoe extreem mijn lichaam en hoofd reageert. En die fascinatie helpt ook wel. Het is echt niet overdreven dat ik tijdens deze blog zweet, een traan heb, duizelig wordt en af en toe moet kokhalzen. Ik ben me naar bewust van mijn aders en giechel af en toe hysterisch. En omdat het mijn blog is voeg ik alleen maar happy, niet relevante foto’s toe.

Herken jij iets extreme angst voor naalden en bloedprikken en aders?

Lees ook deze blog met angst voor naalden

  • Misschien helpen relax boeken jou wel. Hier wat inspiratie
lieve baby
Footer1
Selena
Delen is enorm lief

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.