Films kijken kan zoveel meer zijn dan een verhaal volgen. Film kijken is ook een hele belevenis en dan heb ik het niet alleen over het licht, het geluid en de special-effect beelden. Het kan ook een reis zijn, zowel naar een andere plek als in jezelf. Zo zie je plekken de je nog nooit gezien hebt, of herken je juist locaties. Het kan ook een persoonlijke ervaring zijn, door een ervaring uit het verleden of een wens voor de toekomst. Soms is het ook een stukje geschiedenis of iets te weten komen over een hele andere cultuur. Dat laatste is de essentie van de film ‘El Eco’.
Dit is het verhaal van El Eco
‘El Eco’ neemt je als kijker mee naar het paradijselijke plaatsje El Eco, gelegen hoog boven op een heuvel in Mexico. Hier woont een kleine gemeenschap die zich heeft genesteld te midden van uitgestrekte natuur. Omdat de mannen hier veelal buitenshuis werken, zijn het de vrouwen en kinderen die het ritme van het alledaagse leven bepalen.
De film, of eigenlijk documentaire, geeft een intieme kijk op de dagelijkse bezigheden van de bewoners van ‘El Eco’. Het laat zien hoe het leven, werk en liefde naadloos in elkaar overlopen. Tevens kun je aanschouwen hoe spannend het is om overgeleverd te zijn aan de grillen van de natuur.
De hoofdpersonages Montse, Muz Ma en Sarahí zijn ondanks hun jonge leeftijd al heel erg verantwoordelijk. Zo zorgt de stoere puber Montse met onvoorwaardelijke toewijding voor haar oude oma. Saharí is een zeer enthousiaste en toegewijde lerares voor kleine kinderen. De film ‘El Eco’ gaat voornamelijk over de essentie van het leven.
Regisseur Tatiana Huezo
Tatiana Huezo Sánchez is geboren in 1972 in El Salvador. Sinds haar vierde is ze woonachtig in Mexico. Ze is afgestudeerd aan het Centro de Capacitación. Na haar studie ging ze daar aan het werk als lerares. In 2004 behaalde ze haar masterdiploma in creatieve documentaire in Barcelona. Haar eerste film, El lugar más pequeño, was een getuigenis over de burgeroorlog in El Salvador. Deze werd internationaal bekroond. Haar volgende film, ‘Met Tempestad’, over twee vrouwen die lijden onder de gevolgen van mensenhandel in Mexico, won de Fénix Award.
Titiana’s werk kenmerkt zich door het menselijke. Dit is ook weer terug te zien in de film ‘El Eco’. Ruim vijf jaar lang werkte Tatiana Huezo aan deze film. Samen met haar cameraman levert ze een klein meesterwerk af. ‘El Eco’ is zowel bekroond als ‘Beste Documentaire’ als ‘Beste Regie’ op het filmfestival van Berlijn.
Schaduwzijde komt in het licht
Hoe idyllisch de omgeving van het dorp ‘El Eco’ er ook uitziet, het is juist de schaduwzijde die regisseur Tatiana Huezo wil tonen: de beperkte mogelijkheden die de jongeren, en dan met name de meisjes, hier hebben. Tevens laat ze ook de woestheid van de natuur zien. Het weer in ‘El Eco’ is vaak extreem en kan als donderslag bij heldere hemel omslaan. Tijdens de heftige regenbuien overstromen de anders zo rustige beekjes. Maar het dorp krijgt zo nu en dan ook te maken met extreme droogtes.
Gespeeld met overtuiging en liefde
De hoofdpersonages zijn om op slag verliefd op te worden. Ze spelen met zo een overtuiging en liefde.
Regisseur Tatiana heeft het verhaal vooral vanuit het oogpunt van de kinderen vertelt. Hierbij volgt ze drie gezinnen, waarbij de dochters centraal staan. Het is daarbij knap dat er weinig dialoog in de film is. Alleen het hoognodige wordt in woorden omgezet, voor de rest zijn het vooral de camerabeelden die voor zich spreken. Ik ervaarde soms wel dat een stilte iets te lang duurde of een bepaald beeld net te lang stil bleef staan. Aan de andere kant geeft dat wel een diepere emotie en vraagt het van de kijker inlevingsvermogen. Tevens zit hier ook het gevaar want het schiet dan ook wel eens zijn doel voorbij.
El Eco gaat over meerdere onderwerpen
‘El Eco’ heeft niet een duidelijke verhaallijn. Het gaat over diverse onderwerpen, zoals het lot van een inheemse bevolking, verschil in generatie en het grote verschil van leven in de stad en het leven in en met de natuur. Het tipt zelfs een stukje klimaatsverandering aan. Echter zijn het niet deze items die de hoofdrol spelen maar de bewoners van ‘El Eco’ zelf.
Een film om in je hart te sluiten
Op een prachtige sobere en intieme wijze heeft Tatiana Huezo met ‘El Eco’, een groepsportret weten te creëren. Hierbij onderscheiden de hoofdrolspelers zich niet echt van elkaar qua acteren maar weten ze wel een intense emotie bij de kijker op te roepen. Althans dat was mijn ervaring.
Het is na de film maar moeilijk afscheid nemen van de bijzondere plek El Eco. Het verhaal bevatte namelijk veel genegenheid, begrip en plezier. En de feministische inslag is minimaal verpakt en geeft alleen maar aan dat veranderingen ook tot de kleinste plekjes op aarde door weten door te dringen.
Ik heb ‘El Eco’ in mijn hart gesloten en raadt jullie aan deze gevoelige, liefdevolle en prachtige in beeld gebrachte film, vooral te gaan zien.
Kijk hier naar de trailer van El Eco
Details over de film El Eco
- Releasedatum : vanaf heden in de Nederlandse bioscopen
- Speelduur: 102 minuten
- Taal: Spaans, Nederlands ondertiteld
- Classificatie: 12
- Genre: Documentaire
- Regie: Tatiana Huezo
- Acteurs: Montserrat Hernandez (Zichzelf), María de los Ángeles Pacheco Tapia (Zichzelf), Luz María Vázquez González (Zichzelf)
- Distributeur: Bantam Film
Kijk hier voor meer films in de bioscoop
Ik ben een echte boekenwurm en deel daarover graag mijn mening. De recensies zijn terug te vinden op de sites van uitgeverijen, maar ook op mijn eigen blog www.deleestrein.blogspot.nl en op www.stoerleesvoer.nl
Naast lezen hou ik van koken/bakken, wandelen, puzzelen, scrapbooking en haken. Het leuke is natuurlijk om elke keer weer nieuwe ideeën op te doen. Daarom zijn sites zoals MamaScrapelle met hun honderden tips en ideeën, voor alles en nog wat, zo geweldig. Leuk dat ik daar nu ook mijn steentje aan mag bijdragen.
- Radical, een leraar gooit het roer volledig om - 27/04/2024
- The Fall Guy, een af geserveerde stuntman keert terug - 26/04/2024
- Hypnosen, een satirische blik op het (bedrijfs-) leven - 25/04/2024