Gedrag en emoties van je kind – een blijvend goede relatie met je kinderen
Veel emoties de laatste tijd? Ouders hebben het extra zwaar nu. Voor de tweede keer samen thuis in lock-down: werken, huishouden, kinderen les geven. En dan vragen we veel van onszelf. Daarom wil ik in mijn eerste blog over Coaching & Mindfulness aandacht besteden aan ‘het boek waarvan je wilde dat je ouders het hadden gelezen, en je kinderen blij zijn dat jij het doet’ van Philippa Perry. Het gaat onder andere om gedrag en emoties van je kind(eren), wat dat met jou doet en hoe je hiermee om kan gaan. Met als resultaat een blijvend goede relatie met je kinderen. Philippa Perry schreef het boek dat ze zelf als jonge ouder had willen lezen.
Emoties uit het verleden
Een kind heeft behoefte aan liefde, begrip, troost en aandacht, fysiek en verbaal. Dat wil je als ouder graag geven maar ondertussen, zit er van alles in de weg. Je leven zit in de weg; werk, tijdgebrek, financiën, je huishouden, een eindeloze lijst. We vragen veel van onszelf, zeker in deze tijd. Dit is een tijd van stress en daar komen vaak extreme gevoelens bij kijken. Als je emoties extreem zijn, dan kan je ervan uitgaan dat ze niet met het nu te maken hebben, maar met vroeger, toen je zelf kind was. Dát zit dan vooral in de weg. In feite kijk je in de spiegel.
Naast veel andere onderwerpen besteedt Philippa Perry hier aandacht aan. Ze geeft enkele voorbeelden van hoe het verleden door kan werken in het heden als het gaat om de relatie met je kind. Ze kijkt ook naar het belang van de kritische stemmetjes in onszelf zodat we de schadelijke gevolgen daarvan enigszins kunnen beperken voor de volgende generatie.
“Als je je kinderen niet als mensen behandelt, als je ze eerder hebt ‘afgehandeld’ dan met ze hebt meegeleefd, dan kan het zijn dat als ze eenmaal de puberteit bereiken of volwassenen zijn en jij met ze wilt praten, zij niet staan te springen”.
Philippa Perry
Vijf posities Transactionele Analyse
Wat Perry aangeeft is onderdeel van de TA (Transactionele Analyse). Deze persoonlijkheidstheorie gaat uit van vijf posities die je in kan nemen: het aangepaste kind, het rebelse kind, de kritische ouder, de zorgzame ouder en de volwassene. En uiteraard komen deze naar voren in verschillende gradaties. Als volwassene heb je de vier andere posities ook in je, maar je gedrag en dus je emotie daarin is dan minder extreem.
Perry brengt deze theorie tot leven met haar prettige schrijfstijl. Daarnaast maakt ze deze toegankelijk met voorbeelden uit haar praktijk en met oefeningen die je kan doen. Ik vind dit boek een mooie verdieping van De basisschooljaren van Hedvig Montgomery. In iedere leeftijdsfase van je kind kom je namelijk jezelf als kind weer tegen. Hedvig Montgomery benadrukt ook het kennen van je eigen emoties als ouder. En andersom bendarukt Perry ook om emoties bij kinderen niet weg te nemen, maar vooral naar hen te luisteren.
Kritische stem bepaalt je emoties
Of je nu wilt of niet, iedereen heeft stemmetjes in zijn hoofd. Vaak negatief: “kan ik dat wel? “, “ze zullen mij wel dom vinden”, “ik ben te dik”, Herkenbaar? Dat zijn stemmetjes uit het verleden. Je hebt ze of van je ouders meegekregen of nog generaties verder. Soms zijn ze niet hardop uitgesproken, maar heb je je (voor)ouders als voorbeeld gehad. En dat hebben ze niet expres gedaan, maar onbewust. Net zo onbewust bepalen ze hoe jij denkt en doet én hoe je je voelt. Je emoties dus. En je kan iets anders tegen je kinderen zeggen, maar kinderen doen niet wat je zegt, Ze doen wat jij doet. Want, jij bent een belangrijk rolmodel voor je kind. Een simpel voorbeeld is de mobiele telefoon. Je kan zeggen dat je kinderen niet teveel op de telefoon bezig moeten zijn, maar hoe vaak ben je zelf met je mobiel bezig?
Alert op eigen emoties
Als ik extreem angstig of streberig wordt naar mijn kinderen toe, dan weet ik dat het met mijn ‘kind-zijn’ te maken heeft of mijn ‘kritische ouder’ en wil ik niet hen daarmee belasten. Wanneer merk ik die extreme emoties dan? Bijvoorbeeld als mijn zoon onvoldoendes haalt en niet genoeg leert. Dan ben ik boos op hem. Of toen hij vanaf 9 jaar alleen ging fietsen. Ik was doodsbang dat hem iets zou overkomen. Maar, ik wilde hem niet bang maken. Ik liet het toe en ben altijd open geweest naar hem toe. Dat het mama was die bezorgd was, maar dat ik hem volledig vertrouwde dat hij de verkeersregels zou volgen. En dat ik wist dat hij het kon. Ik heb hem los gelaten ondanks de angsten die ik had. En hij behield zijn zelfvertrouwen omdat ik duidelijk maakte dat mijn angst niks met hem te maken had.
Goede band met je kind(eren)
Wat Philippa Perry interesseert is hoe we goed kunnen opschieten met onze kinderen in plaats van ervoor te zorgen dat ze doen wat wij willen. En niet alleen totdat ze het huis uit gaan,, maar een heel leven lang. In dit boek moedigt ze jou aan om te kijken naar je eigen (emotionele) ervaringen als baby en kind, zodat je de goede kanten van je eigen opvoeding aan je kinderen kunt doorgeven en de minder gunstige aspecten kunt laten voor wat ze zijn. En dit begint al bij de zwangerschap. Een kind brengt je al vroeg in contact met emoties die je daarvoor niet kende. “Uiteindelijk gaat het erom hoe je een relatie met je kinderen opbouwt in alle fasen van hun leven, een relatie die hen sterker maakt en jou voldoening geeft. En je ondertussen een hoop minder heisa hebt”.
“De kern van het ouderschap is de relatie die je met je kind hebt. Je wilt dat jullie relatie een bron van kracht is voor je kinderen en, op een dag, ook voor hun eigen kinderen.”
philippa Perry
Niet de breuk is belangrijk, maar het herstel
Dan is er nog iets belangrijks. Niet de breuk is belangrijk, maar het herstel. Onder grote druk nemen onze emoties die overhand. En reageren we niet altijd zoals we zouden willen. Wat maakt een goede ouder? Degene die zijn fouten toe kan geven. Ook ouders zijn niet onfeilbaar. Kinderen hebben een enorme sociale antenne. Ze zullen voelen dat er iets niet klopt en hun eigen verhaal ervan maken. Dat zij niet ok zijn bijvoorbeeld. En dan is je kind de dupe. Volgens mij wil niemand dat. Bovendien, volgens Philippa Perry ondermijnen we zo hun instinct. Ons zelfvertrouwen, onze zelfredzaamheid en onze intelligentie berusten voor een groot deel op ons instinct. Maar, ze blijft het herhalen: het is nooit te laat om de breuk te herstellen. Hoe kan je dat doen? Anders reageren of erover praten en sorry zeggen.
Specificaties het boek waarvan je wilde dat je ouders het hadden gelezen, en je kinderen blij zijn dat jij het doet
Uitgever: Balans |Auteur: Philippa Perry |9789463820523| oktober 2019 | 272 pagina’s| Interesse? Meer info vind je hier
Ik ben Elles, 52 jaar, moeder van een 10-jarige dochter en een 16-jarige zoon. Ik blog regelmatig op Mamascrapelle en StoerLeesVoer. Ik hou namelijk van koken, mooie prentenboeken en literatuur. In mijn werk richt ik mij op een verbetering van de samenleving.
Laatste berichten van Elles (alles zien)
