Waar denk jij aan bij euthanasie? Mijn eerste connecties die mijn hersens maken zijn toch wel de verhalen van hele oude en zieke mensen. Mensen die nog net in een stadium voor vegetatieve toestand zijn. Euthanasie bij jongeren gebeurd, dat weet ik wel. Maar ik was me er nooit echt bewust van. Tot ik kortgeleden opeens een berichtje op mijn Facebook tijdlijn voorbij zag komen. Een berichtje van een klasgenootje die ook een vriendin is geworden. Een berichtje waarin ze afscheid neemt en dat ze begin maart dit jaar euthanasie zal krijgen op grond van psychisch lijden. Celine is 30 jaar en 03-03-2022 zal haar rustdag zijn.
Keuzevrijheid
Ik ben zo blij dat de keuzevrijheid er in Nederland is waarbij in bepaalde gevallen, weloverwogen een leven beëindigd kan worden. Het is voor mij bijvoorbeeld onbegrijpelijk om te zien hoe abortus opeens weer heel erg een taboe wordt onder jongeren. Dit komt natuurlijk door allerlei diverse redenen, maar het recht wat wij als vrouwen hierover mogen en moeten hebben is zo belangrijk. Elk leven is kostbaar, maar niet elk leven kan even kostbaar opgroeien en behandeld worden. En soms zijn dan andere keuzes nodig die net zo goed en sterk zijn. Euthanasie bij jongeren is ook een recht en tegelijk ook een taboe.
Alhoewel er ook andere zaken spelen dan alleen een taboe. Vooral het onbegrip en het onbekende. “Je bent nog zo jong, dat komt echt wel goed”. Dat is iets wat veel mensen zullen denken. En ik moet ook eerlijk zeggen dit door mijn hoofd schoot toen ik het desbetreffende berichtje las. Niet dat het wel goed zou komen. Wel van shit je bent zo jong en dan al tot deze keuze moeten komen. Wat ongelooflijk verdrietig dat het leven zo intens zwaar is dat je tot dit besluit hebt moeten komen. Een besluit en keuze wat overigens geheel haar goed recht is.
Ergens is het ook begrijpelijk. Waar de meeste mensen vechten om te blijven leven. Alles doen om zo lang mogelijk te kunnen leven. Vanuit die gedachte ontstaat dan onbegrip voor als iemand vecht om het leven bewust en uit eigen vrije keuze te laten stoppen.
Euthanasie bij jongeren: een intens traject
Ik heb haar bericht een paar keer gelezen en ben er echt even stil van geweest. Het was geen zwaarmoedig bericht. Mijn vriendin wist alles heel goed, duidelijk en helder te verwoorden. Wat het ergens ook weer vreemd maakt. Tegelijk laat ze weten dat ze al een lange tijd in dit traject zit met professionals van het Expertisecentrum Euthanasie. Ze is uitgebreid onderzocht en beoordeeld en toen bleek dat er geen behandelmogelijkheden meer waren met perspectief op verbetering, heeft ze goedkeuring gekregen voor haar euthanasie verzoek. Euthanasie bij jongeren volgt dus pas na een intensief traject.
Celine geeft in dat bericht ook aan dat ze het haar familie niet wilde aandoen om haar te verliezen aan suïcide. Een gedachte en keuze die ik zo ontzettend sterk vind. Ondanks die alles overkoepelende en verstikkende donkere psychische wolk, heeft ze nog de kracht en ruimte om aan haar familie en geliefden te denken. Ze geeft ze een kans om afscheid te nemen. En dat roept een mix van emoties op bij mij. Bovenal respect. Maar wederom duikt het woord vreemd weer op. Want wanneer kan je nou echt bewust afscheid nemen van iemand? Wie weet nou op welke dag en hoe je gaat overlijden. Celine weet het, kiest er voor en geeft mensen om haar heen de kans om op een gepaste manier afscheid te nemen.
Wel of niet reageren op Euthanasie bij jongeren
Hoe moet je nou weer reageren op zo’n berichtje? Hoe reageer je op euthanasie bij jongeren als het opeens zo dichtbij staat te gebeuren? We hebben elkaar al een flinke periode niet gesproken. Ik had al lange tijd een vermoeden dat het heel slecht ging. Ze had zich afgesloten wat haar goed recht is. Nooit ben ik boos geweest, ik heb me vooral zorgen gemaakt. Ook vul ik zelf in dat ze dit deelt met haar kleine intieme groepje vrienden op social media om het in haar woorden te delen en zo goed af te kunnen sluiten. Dus ik besluit om toch op dat bericht te reageren en dan is het aan haar of ze openstaat voor meer.
En gelukkig volgde een reactie dat ze me privé een berichtje zou sturen. En vanuit daar zijn voor mij hele mooie en kostbare gesprekken voortgekomen. Euthanasie bij jongeren is voor mij zo onbekend dat het veel vragen opriep. Vragen die Celine allemaal wilde beantwoorden. Aan de andere kant hebben we altijd fijn kunnen praten en dat deden we nu ook. Herinneringen ophalen, leuke gesprekken, gesprekken over mij, over haar en over dit hele proces.
Hoe was je dag?
“Hoe was je dag vandaag?”
“Oh ik ben bezig geweest met mijn eigen uitvaart regelen.”
Je eigen uitvaart regelen, dat komt er dus ook bij kijken. Net zoals het feit dat mensen haar ouders allemaal kaartjes sturen, maar zij zelf er maar 1 ontvangen heeft. Want ja wat stuur je iemand die kiest voor de dood? Veel liefs en ik hoop dat jij je verdiende rust vindt ? Nou eigenlijk klinkt dat best prima. Had ik al verteld dat ze ieders verdriet ook bewust meemaakt? Alles wat normaal gebeurd na je dood, maakt zij bewust nu mee terwijl ze nog leeft. Iets wat ze zelf onderschat had. Iets waar ik geeneens over had nagedacht ook en wat mij heel moeilijk te dragen lijkt.
Vervolgens geeft ze ook aan dat eigenlijk niemand buiten haar gezin en 2 goede vriendinnen een echt gesprek aangaat meer met haar. En dan is het inderdaad ook heel moeilijk om bijvoorbeeld een kaartje te sturen. Euthanasie bij jongeren is niet één of ander modegril. Er gaat een intensief traject aan vooraf. In het geval van Celine vecht ze al 16 jaar tegen psychische problemen en alles wat er nu nog voor haar is, is rust. Een welverdiende rust als dat haar wens is.
Eenzaam euthanasie verhalen
Ik ben blij dat ze me toelaat in deze laatste dagen. Mijn hart breekt ook een beetje als ik steeds meer erachter kom hoe eenzaam deze periode is voor haar. Ze moet al dat verdriet dragen. Al die dingen die je normaal niet meekrijgt na je overlijden. En dat nog eens bovenop de psychische problemen die ze al heeft. Gelukkig heeft ze geen negatieve reacties gekregen. Euthanasie bij jongeren roept geen onbegrip op in haar omgeving. Maar mensen ontwijken het echte gesprek wel.
Euthanasie bij jongeren is voor mijn vriendin Celine haar keuze tot rust. Rust waar ze zo naar verlangt. De laatste dagen blijven we in gesprek en ik krijg steeds sterker het gevoel dat ik haar verhaal, haar sterke keuze wil delen. Iedere jongere die hiervoor kiest heeft een eigen verhaal. De dag dat deze blog wordt gedeeld is ook de dag dat ze haar rust gaat krijgen waar ze zo naar verlangt.
Dankjewel
Lieve Celine bedankt voor je openheid. Bedankt voor je humor tijdens onze volwassen onderwijs lessen, het heeft mij echt er doorheen geholpen. Bedankt voor je prachtige creativiteit. Jouw schilderijen zullen altijd onderdeel van mijn huis zijn en hun, jouw, verhaal vertellen.
En jij bent niet vreemd. Ik kan soms niet verder komen dan deze situatie, het proces en dit traject als vreemd te benoemen. Verre van alledaags bedoel ik daarmee. Daar waar emoties, gevoelens, eigen kleuren en jouw verhaal botsen en elkaar raken. Alles is nieuw voor mij, net zo goed dat het voor jou nieuw en onbekend is.
Bedankt voor jouw verhaal. Je bent een inspiratie door te spreken over dit stille onderwerp euthanasie bij jongeren. Ik zie jou als sterk, als een gelijke en als een mooie vriendin in mijn leven.
Nu is het tijd voor jouw rust Celine na 16 jaar vechten.
In gesprek met Celine over Euthanasie bij jongeren
Hieronder wil ik graag fragmenten van mijn gesprekken met Celine delen. Haar verhaal, haar woorden kunnen alleen door haar verteld worden namelijk. Euthanasie bij jongeren zijn allemaal unieke situaties en verhalen. En dit is Celine haar verhaal. Deze blog heb ik nog laten lezen dus ze weet ervan.
Wat gebeurd er als je gaat twijfelen?
Dan wordt het uitgesteld tot er opnieuw gesprekken plaatsvinden en weer vastgesteld kan worden dat ik aan alle eisen voldoe.
Zijn je dagen druk of juist rustig nu?
Ik probeer eigenlijk gewoon de normale dingen door te laten gaan. Mijn 3 uurtjes per week ribw begeleiding thuis en 2 middagen creatieve dagbesteding gaan door. Daarnaast spreek ik soms af met een vriendin of ga bij mijn neefjes van 3 en 7 maanden langs. Sowieso quality time met naasten. Daarnaast ook dingen regelen voor mijn uitvaart en alles netjes achterlaten. Ik probeer het redelijk vol te plannen omdat ik anders ga piekeren en heel angstig en in de war raak van mezelf.
Twijfel je wel eens?
Ik weet niet of het echt twijfel was, maar ik heb wel mijn momenten gehad waarin ik even heel bang werd of dat ik probeerde na te denken wat ik nodig zou hebben om wél te blijven leven. Maar uiteindelijk bleef ik erop uitkomen dat dit is wat ik wil en wat het beste is. Het is gewoon goed geweest zo, ik wil rust.
Mijn familie is me heel dankbaar dat ik ze de kans geef om afscheid te nemen. Dus daar doe ik het voor. Het hele traject van je overlijden en het verdriet zo bewust meemaken terwijl je er nog bent had ik ook wel onderschat.
Hoe gaan ze het doen?
Ik krijg een infuusje en daar gaat de medicatie in, en dan val je gewoon heel snel in slaap.
Hoe voel jij je onder je keuze?
Ik voel me er nu wel rustig onder. Maar het wisselt, soms ineens veel verdriet en angst. Maarja dat hoort erbij denk ik?
Verdriet en angst voor wat?
Verdriet over de pijn die ik mensen ´aan doe´, en dat het zo moet lopen. Soort van rouwen over mijn eigen einde ofzo. En angst over van alles. Ook over de dood zelf. Je weet niet wat het inhoudt zeg maar. het is allemaal gewoon heftig ondanks dat het mijn eigen keuze is.
Hoe kijk je naar je eigen keuze? Zie dat ook als sterk?
Uhm ergens wel een beetje sterk, omdat ik al zo vaak gedacht heb: het zou zoveel makkelijker zijn om dit allemaal niet aan te gaan en ´gewoon´ van de flat te springen. En dat ik toch vol blijf houden voor mijn familie is misschien wel sterk
Maar ja, ook weer niet sterk omdat ik niet het leven blijf aangaan..
Vind je mijn vragen vervelend?
Nee helemaal niet. Ik vind het fijn dat je interesse toont.. voelt wat minder eenzaam als mensen betrokkenheid tonen ofzo.
Celine is donderdagochtend 3-3-2022 wakker geworden, die nacht zijn twee vriendinnen blijven logeren. Met haar vriendinnen en haar familie hebben ze in de ochtend om 8:00 pannenkoeken gegeten en daarna kreeg ze een infuusje (zonder nog iets er in) door ambulance personeel. Vervolgens is er tijd voor afscheid en om 10:00 is het expertisecentrum euthanasie aanwezig. In haar eigen bed heeft ze eerst een slaapmiddel toegediend gekregen door hen. En toen ze sliep is er medicatie toegediend waardoor haar ademhaling is gestopt.
Euthanasie bij jongeren informatie
- Wil je meer informatie over euthanasie bij jongeren, of in het algemeen euthanasie? Bezoek dan eens de website van het Expertisecentrum Euthanasie.
- Op onze boekenblog hebben we een themablog met boeken over rouw, afscheid en de dood.
- Sire heeft een nieuwe campagne: De dood, praat erover. Een erg goede campagne en belangrijk onderwerp om aandacht aan te besteden.
Nationale Dag Aandacht voor Sterven
De Nationale Dag Aandacht voor Sterven is een belangrijk initiatief dat ons helpt om openlijk over de dood te praten en het taboe te doorbreken.
Tijdens deze speciale dag, waar we op 24 mei aandacht aan geven, worden diverse evenementen en activiteiten georganiseerd om bewustzijn te creëren rondom het stervensproces en de impact ervan op zowel individuen als de samenleving. Het biedt een platform voor mensen om hun gedachten, gevoelens en ervaringen met betrekking tot de dood te delen en te bespreken. Daarnaast worden er lezingen, workshops en discussies gehouden om kennis en inzicht te vergroten over onderwerpen zoals palliatieve zorg, rouwverwerking en de diversiteit aan overtuigingen en rituelen rondom de dood. De Nationale Dag Aandacht voor Sterven moedigt ons aan om meer compassie, begrip en steun te tonen voor mensen die met het einde van het leven geconfronteerd worden, en om te reflecteren op onze eigen sterfelijkheid.
Leuk om nu onderdeel te zijn als gastblogger hier.
- Rainbow High Classic Dolls met een twist, diertjes en slijm! - 16/04/2024
- IQ Gears, een SmartGames om van door te draaien - 12/04/2024
- Princess Peach Showtime, een Nintendo Switch game - 28/03/2024
Mandy Verleijsdonk
Thursday 3rd of March 2022
❤️