Verkoudheid of corona? Wat is het verschil?

In het nieuwe normaal mag je niet verkouden zijn. Je wordt weggekeken of, zoals ik van sommige patiënten hoor, soms zelfs uitgescholden als je boodschappen gaat doen. Het verschil tussen een verkoudheid of corona hoor of zie je niet zo makkelijk. En ik moet bekennen, ik kijk zelf ook altijd even om wanneer ik gehoest hoor in een straal die niet ver buiten die anderhalve meter valt. Maar eerlijk gezegd verbaasde ik mij vóór het hele coronagebeuren al over mensen die in het wild om zich heen hoesten. Of erger nog: niezen!

Het regent verkoudheid of corona?

corona bij hoesten
Photo by mohamed_hassan on Pixabay

Ooit fietste ik eens achter iemand, ik geloof dat er nog zeker vijf meter tussen zat. Elektrische fietsen waren er nog niet en ik besloot de oude man in te gaan halen. Daar kreeg ik spijt van toen een harde, onbeschermde nies door de lucht vloog. In de ochtendmist was goed te zien hoe die zich door de lucht verspreidde. Ik remde meteen, maar door de snelheid die ik nog in mijn benen had, was het al te laat. Ik draaide mijn hoofd snel naar links en voelde de miezerregenachtige spettertjes op de rechterhelft van mijn gezicht terecht komen. Gewoon met mijn blote handen, zonder angst voor verkoudheid of corona, veegde ik het weg.

In quarantaine

In plaats van alleen wilde hoesters en niezers te ontwijken, ontwijk ik nu iedereen samen met mijn zoontje. Want we zitten namelijk weer thuis in quarantaine. Waarschijnlijk “gewoon” een (chronische) verkoudheid. Maar aangezien we sinds de eerste week van de lockdown allebei geen klachten meer gehad hebben, op een enkele nies na… en nu ineens allebei tegelijk behoorlijk snotterig zijn met keelpijn, wist ik het gewoon even niet meer. Is het een verkoudheid of corona? Op mijn werk in het ziekenhuis kom ik met heel veel mensen in contact. Letterlijk. Die 1,5 meter is bij ons niet de ‘afstand van’, maar ‘de straal waar bínnen’ we geacht worden te werken en beschermende middelen mogen we alleen gebruiken als iemand bewezen corona heeft of bij een sterke verdenking.

Wilde hoesters en zieke kleinkinderen. Verkoudheid of corona

Een paar dagen voor die eerste snottebel en pijnlijke keel, heeft er nog iemand in het wild gehoest. Verkoudheid of corona geen idee. Door de verplaatsing van de lucht uit zijn mond, voelde ik mijn haren tegen mijn oor kriebelen. Ik moest de man namelijk overeind helpen. En ook al had hij in zijn ellebogen wíllen hoesten, kon dat niet, omdat hij zich met zijn ene arm aan mij overeind hees en zich met de andere afzette aan de behandeltafel. Ach, we zijn wel wat gewend…

De dag ervoor stond ik bijvoorbeeld nog aan de borsten te trekken van een bejaarde vrouw die uitgebreid uitzuchtte in mijn gezicht terwijl ik op dat moment even geen kant op kon doordat ik het apparaat bediende. Ze vertelde dat ze op haar zieke kleinkind moest passen de afgelopen dagen. Haar dochter deed dat zelf niet, omdat ze voor de klas stond. In het kleedkamertje hoorde ik haar kuchen na afloop van het onderzoek. Toch ook een verkoudheid… of corona?

Een afspraak maken voor een coronatest

Inmiddels breidden onze klachten van keelpijn en een loopneus zich uit met niezen en hoesten. Zoals “gewoon” een chronische verkoudheid… of … corona… Ik wilde het niet afwachten. Met een hese stem en een vol snothoofd meldde ik me ziek. Via het landelijke telefoonnummer 0800-1202 van de Rijksoverheid besloot ik een afspraak te maken voor een test op het coronavirus. De dame die ik aan de lijn kreeg, viel steeds weg. En dat lag niet aan mijn af en toe dichtzittende oren, maar aan de verbinding waarvoor ze zich excuseerde. Na de nodige “Wat-zegt-u?”-s en “U-bent-nu-echt-niet-meer-te-verstaan”-s, zou ze me doorverbinden met iemand die een afspraak kon maken voor mijn zoontje. Volgens haar moesten kinderen ergens anders heen als volwassenen, dus ze kon zelf voor mij geen afspraak maken, maar ik kon bij degene die ik aan de lijn zou krijgen wel proberen om het voor ons samen te doen.

Met wie spreek ik?

De verbinding werd verbroken zonder doorverbonden te zijn. Na een neus gesnoten te hebben, belde ik opnieuw. De dame die ik aan de lijn kreeg, verwees mij naar 0800-1351. (Oh, ook mijn eigen neus nog even snuiten.) Het bleek het telefoonnummer te zijn van corona-informatielijn van het RIVM. De jongeman die ik aan de lijn kreeg, zei dat ik het beste op de website van GGD Haaglanden kon kijken welk nummer ik kon bellen. Vervolgens belde ik 088-35 50 100 en daar kreeg ik de juiste persoon aan de lijn. Ze stelde me een hoop vragen over verkoudheid of corona.

Met een grappig, klein papegaaitje naast me, gaf ik haar alle antwoorden (die mijn zoontje dus met een papegaaienstemmetje herhaalde). De dame zelf had ook een stem op de achtergrond, want haar collega moest steeds meekijken of ze het goed deed in het nieuwe computersysteem. Ondertussen zaten mijn zoontje en ik aan de bananen en wilde perziken voor de nodige vitamines. Dit laatste gesprek duurde, met de excuses voor het lange wachten steeds, in totaal 32 minuten en dan had je ook wat: we mochten allebei na elkaar. Mijn zoontje om exact 10:42 en ik om 10:45.

In de wachtrij

in de wachtrij om te testen

Door die stipte tijden, dacht ik dat het niet de bedoeling was om eerder te gaan. Dat is in het nieuwe normaal bij de meeste afspraken zo. Dus precies 1 minuut voor de afgesproken tijd, reed ik het parkeerterrein bij Hotel Van der Valk in Nootdorp op. Het leek rustig, maar aan de achterkant van het hotel stond de rij met auto’s al te wachten voor de tenten. Onze ID-kaarten liet ik zien van achter het glas, want de ramen moesten we dichthouden (en de motor uit tijdens stilstaan), om de vrijwilligers niet te besmetten met verkoudheid of corona. Buiten was het geloof ik 25 graden, dus de temperatuur liep gauw op in de auto. Ze zullen het vast warm hebben, met die beschermende kleding aan in de tenten.

Mijn zoontje voorbereiden

Thuis had ik samen met mijn zoontje het instructiefilmpje bekeken. Daarna hebben we samen doktertje gespeeld, waar ik met een wattenstaafje in de neus van mijn zoontje heb gekriebeld. En met een spateltje en een lange letter “Aaaaaa” in zijn mond keek met een ander wattenstaafje. Ook vertelde ik hem dat degene met het wattenstaafje ‘in het echt’ geen gewone kleren aan heeft, maar een lang blauw schort. En dat je door het mondneusmasker en een plastic bril haast niet kunt zien of het een meneer of een mevrouw is.

verkoudheid of corona

“Maar dat kunnen we dan samen wel gaan raden.” bedacht ik ter plekke als een soort afleiding. Het leek wel alsof we door Safaripark de Beekse Bergen reden. Mijn zoontje keek zijn ogen uit. “Kijk, mama! Een corona! Oh nee. Euh, hoe heet dat ook alweer, mama?” “Je bedoelt een mondkapje, denk ik.” “Jaaaa! Een mondkapje!” En half uur ervoor spuugde hij zijn ontbijt er nog uit, maar hij blijft altijd zo lekker vrolijk en enthousiast, ondanks hij zich helemaal niet lekker voelt. Vol aandacht keek hij hoe de mevrouw met het wattenstaafje aan kwam lopen. “Is die voor ons?”

Afkijken bij anderen

corona testen in de auto

“Nee, die mevrouw gaat aan ons even laten zien hoe het gaat. Kijk maar: ze gaat het wattenstaafje bij die meneer in zijn neus stoppen. Of zal ze eerst met zijn mond beginnen?” De man zat met zijn benen naar buiten gedraaid in zijn auto en we hadden eersterangs plaatsen om er eens even ongegeneerd naar te gaan zitten kijken. Mijn zoontje ging er zelfs bij staan. De man had zelf ook publiek meegenomen, want de auto zat vol met zijn complete gezin. “Ik wil dichterbij kijken, mama.” “Nee, we moeten in de auto blijven, anders kunnen we niet genoeg afstand houden… Kijk! Kijk dan, daar gaat ‘ie!” Behalve bij die man, hebben we ook live kunnen zien hoe er uit een andere auto een baby werd gehaald die uiteindelijk op de schoot van zijn moeder werd getest.

Ik eerst testen op verkoudheid of corona..

Wij waren aan de beurt. Normaal gesproken roept mijn zoontje met alles: “Ik eerst!”, maar dit keer hield hij zich stil 😉 Een vriendelijke meneer kwam naast mijn portier staan en controleerde mijn gegevens. Het wattenstaafje voelde niet zo hard aan als ik had verwacht zo ver achterin mijn neus en vervolgens in mijn keel. En de braakneigingen waar men het over had aan de telefoon, die vielen eigenlijk best mee. In het verleden heb ik een aantal medische onderzoeken en ingrepen gehad in en om dat gebied die een stuk vervelender waren zeg maar… Maar dat dit voor een kind best wel heftig kan zijn, dat begrijp ik heel goed. En dat wordt ook duidelijk gemeld tijdens het maken van de afspraak.

verkoudheid of corona
Deze afbeelding van MediVisuals Inc. circuleerde op social media

En toen mijn zoontje

“Wil je ook in de auto blijven, of bij mama op schoot op een andere stoel?” De man bleek niet alleen vriendelijk te zijn, maar had ook veel geduld. Wat een respect voor al die vrijwilligers van het Rode Kruis die dit lopende-band-werk verrichten met gevaar voor eigen gezondheid. Mijn zoontje ging zelf in een stoel zitten in één van de tenten die kindvriendelijk was ingericht. Met een grote knuffelstruisvogel keek ik toe hoe knap hij daar zo alleen durfde te zitten. Totdat die meneer het wattenstaafje in zijn neus stopte. Uit een reflex pakte mijn zoontje de hand van de man. De man sprak hem heel lief toe en probeerde het heel rustig nog een keer, maar weer werd die blauwe handschoen opzij getrokken.

Tijd om mijn hulp aan te bieden

“Oh jee, zo kan die meneer er niet bij. Ik hou je handen wel even vast.” En na de volgende poging ging ik achter hem staan: “Ik hou je hoofd nu ook stevig vast hoor, dat is even niet leuk, maar dan is het zo voorbij.” En dat was het ook. “En, deed het pijn?” Hij schudde met zijn hoofd en dapper als hij was, deed hij zijn mond meteen al open voor het volgende onderdeel. En dat deed hij hartstikke goed. Van de vriendelijke, geduldige meneer kreeg hij het boekje ‘Poppie de poes’. “Hé, die hebben opa en oma ook!” Even dacht (en hoopte) hij dat de meneer hem voor ging lezen, maar met nog honderden mensen na ons, had die meneer daar geen tijd voor.

Dus begon hij zelf maar gelijk te lezen. “Kom je mee? Ik ga ‘m thuis wel voorlezen.” Hij hoorde me al haast niet meer. Zodra hij een boekje in zijn handen heeft, verdwijnt de wereld om hem heen. De volgende keer doen we de volgorde wel andersom, de test en het boekje. Dan heeft hij misschien niet eens in de gaten dat er iets in zijn neus wordt gestopt, haha. Maar hopelijk komt er geen volgende keer. Geen verkoudheid of corona. Gewoon lekker gezond blijven.

Onze uitslag: verkoudheid of corona?

Binnen 24 tot 48 uur zou de uitslag bekend zijn. Ik werd voor beide uitslagen apart gebeld: “Op het moment van de test is er géén coronavirus bij u(w zoontje) aangetroffen.” We knapten allebei gelukkig snel weer op. Gelukkig mogen chronisch verkouden kindjes volgens de RIVM gewoon naar Muziek op Schoot. En ook naar de opvang. Al gauw kon ik ook weer aan het werk. Het voelde wel wat ongemakkelijk toen er af en toe nog een nies of een kuch uit floepte in het bijzijn van een patiënt. Maar dat kan soms toch gebeuren, ook in het nieuwe normaal.

Lees ook deze blogs:

Delicia
Delen is enorm lief

Delicia

Ik ben Delicia en van 2018 - 2021 zat ik met veel plezier in het blogteam van StoerLeesVoer en MamaScrapelle. Ik schreef hier niet alleen graag reviews van peuterboeken, maar ik vond het ook erg leuk om mijn visie en ervaringen te delen over gezondheid, interieur en (actieve) uitstapjes.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Bericht reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.