Verjaardag zonder visite – een wel zo veilig idee
En voor je het weet, ben je dan ineens zelf jarig. Op de laatste persconferentie hoorde heel Nederland dat het advies luidt om voorlopig niet meer dan zes mensen uit te nodigen op verjaardagen of andere vieringen thuis. Wie kies je dan? Ik koos voor een verjaardag zónder visite. Hoe jarig ik me gevoeld heb, kun je in deze blog lezen.
Waarom een verjaardag zonder visite?
Iedereen weet dat de huidige coronamaatregelen het niet toelaten om er een groot feest van te maken. Niet iedereen kan dat accepteren, sommige mensen moeten niet dénken aan een verjaardag zonder visite. Ze kunnen de drang naar vrijheid niet onder controle krijgen, of missen gewoon die knuffel van (o)pa en (o)ma heel erg. Maar de besmettingen van de afgelopen weken gebeuren vooral thuis. Dus waarom zou ik dan überhaupt mijn verjaardag vieren? Veel mensen voelen zich namelijk vaak verplicht om naar een verjaardag te gaan. En gun ik mijn familie en vrienden een extra kans op corona door ze uit te nodigen? Dat dacht ik niet! Bovendien ontmoet ik mensen de laatste maanden alleen maar buitenshuis. En als je, zoals ik, geen tuin hebt, maar alleen een balkon waarop nog volop geklust werd tot ongeveer de dag voor mijn verjaardag, dan is dat geen optie.
Vieren voor mijn zoontje
Mijn zoontje vindt verjaardagen leuk. Omdat hij dan iemand heeft om mee te spelen. Aldus hemzelf. Een verjaardag zonder visite zag hij dus eigenlijk niet zitten. Totdat ik hem mijn verlangen van de afgelopen drie weken verklapte. In de drie weken dat ik vakantie heb, kwamen er veel onverwachte klusjes voorbij. Daardoor verlangde ik nogal naar een keer een hele dag lekker niks doen! Wat ik versta onder niks doen? Het Pippi Langkousgevoel hebben. De hele dag doen waar je zin in hebt. En dat is in mijn geval lekker spelen en knutselen met mijn zoontje! En hij mocht daar een feestelijke verjaardagssfeer bij creëren.
De verjaardagssfeer creëren op een verjaardag zonder visite
Ik vroeg aan mijn zoontje wat we nodig hebben om een verjaardag te vieren. “Cadeautjes (yesss!), slingers, ballonnen en natuurlijk taart!” We gingen een paar dagen vóór DE dag naar de winkel. Hij had de volgende cadeautjes voor mij bedacht: “Bloemen. Héél veel bloemen. Bij álle winkels waar je bloemen kan kopen, moeten we bloemen kopen voor jou. En vis moeten we hebben. (Kibbeling van de visboer is o.a. zijn lievelingseten.) Niet die met ogen, maar die bruine.
Oh en jaaa een politieauto natuurlijk! Dan kan je met mij spelen! En een giraf. Oh én een gorilla.” En terwijl we in de winkels zochten naar giraffen en gorilla’s, kwamen er zóveel dieren bij, dat ik eigenlijk niet meer weet welke hij níet genoemd heeft. Triomfantelijk koos hij ook nog ballonnen uit en kaarsjes voor de taart. En die feestmuts, die kon natuurlijk ook niet ontbreken! De dag voor mijn verjaardag zonder visite, versierden we samen het huis.
Samen cadeautjes inpakken
Op mijn laatste officiële vakantiedag konden we weliswaar toch nog even op het balkon zitten! Na het twee maanden te delen met veel werklieden als een soort galerij met alle buren, kon ik het grastapijt weer neerleggen en de plantenbakken van de transportrollers afsjouwen, terug op hun vaste plek. En de zandbak en de ‘waterwerktafel’ van mijn zoontje konden weer uit mijn slaapkamer!
En na regen kwam die dag ook nog zonneschijn, zodat we buiten de cadeautjes in konden pakken. Heerlijk scheef en rafelig geknipt en op sommige zitten kale plekken op het papier, omdat mijn zoontje af en toe onder het genot van een “Oh.” het plakbandje per ongeluk niet meteen op de juiste plek plakte. “Zo. En nu ga ik ze ook onder mijn bed verstoppen.” Daar lagen ook al een aantal knutselwerkjes die hij ’s ochtends voor mijn verjaardag had gemaakt, te weten: hele vervelende dinosaurussen, poep, nog meer vervelende dinosaurussen, een vliegtuig dat kapot is, poep, poep en nog meer poep (tja, het zal weer een ‘fase‘ zijn…) en een enge waterval.
Wat doen we op een verjaardag zonder visite?
Allereerst lekker uitslapen natuurlijk. De dag ervoor waren we een hele dag in de buitenlucht geweest en sliep mijn zoontje pas om 21:15, dus dat moest wel lukken. Dacht ik. Totdat ‘de wekker’ ging: “Mama! Is het nu morgen? Ja hè, mama, ik zie dat het licht is! Het is morgen, mama! JE BENT JARIG!!!” Met één oog voorzichtig open, zag ik dat het 6:30 was. Mijn zoontje sprong enthousiast in mijn bed en kwam naast me liggen. “Mama, wakker worden! Je bent jarig!” gevolgd door een ‘Lang zal ze leven’ en zelfs ‘Happy Birthday’. “Gefeliciteerd met je verjaardag!” en een natte kus op mijn wang. Ik dacht even dat ik nog droomde, maar dit gebeurde allemaal écht. En ineens was het daar: het verjaardagsgevoel!
Uitgebreid ontbijten
Samen maakten we het ontbijt. Zelfgebakken croissants die we met decoratiestiften van chocola en karamel beschilderden met auto’s, een bus, een feestmuts en een vlag. En we persten wel 4 kilo sinaasappelen uit die we deels gelijk opdronken en deels in bewaarde lege flessen deden. Bij de één na laatste sinaasappel maakte de citruspers duidelijk dat 4 kilo inderdaad best veel was voor slechts een volwassene en een kind. Ik bracht het rokende apparaat gauw naar buiten. Mijn verlangen naar niks doen begreep het dus prima, want dat ding schoonmaken, daar had ik toch al geen zin in. En opgeruimd staat netjes! De laatste sinaasappel perste ik met de hand en een perfect halfzacht gekookte eitje deed dit hele voorval doen vergeten. Als toetje namen we kant en klare mini gebakjes.
Zelf appeltaart maken
Als ik mag kiezen tussen alle taarten, dan kies ik voor zelfgemaakte appeltaart. En aangezien ik het op mijn verjaardag voor het kiezen heb… gaan we maar meteen beginnen. Op een verjaardag zonder visite hoef je niet te haasten om ‘m op tijd af te hebben, dus daarom nemen we er alle tijd voor. Het schillen van de appels is een lange, saaie klus voor mijn zoontje.
Even spelen tussendoor
“Wat ben je allemaal aan het doen met die keukenspullen?” vraag ik terwijl hij geconcentreerd de complete inhoud van zijn eigen speelgoedkeukentje op een van de eetkamerstoelen zet. “Ik ben een bakkerspaard en dit is mijn wagen.” Pardoes valt de hele stapel er af en moet ik hem even troosten. Ik besluit hem te helpen met opbouwen.
“Weet je wat? We zetten de helft op deze stoel.” Ik bouw tegen zijn zin in een stapel op de andere stoel. Maar wanneer ik uitleg dat ik óók een bakkerspaard ben en we de spullen samen naar de bakker gaan brengen, glundert hij van geluk. “Maar dan moeten we wel onze kleren uit, want paarden hebben geen kleren aan.” “Wij zijn nep-paarden, dus dat hoeft niet per sé. Hier, kijk eens, nu heb je wél een staart!” En ik zette mijn feestmuts op zijn achterste en met het elastiek om zijn middel. En daar gingen we, al kruipend met de stoelen achter ons aan trekkend, naar ‘de bakkerij’. “Hiiiiihihihi! Pfrrrrff.”
Verjaardagsblouse
Over kleren gesproken. Mijn zoontje wilde zelf zijn ‘verjaardagsblouse’ (die droeg hij op oma’s verjaardag en dat had hij nog onthouden) aan mét een strikje om en zijn zonnebril op. “Heb jij ook een blauwe verjaardagsblouse?” “Nee, die heb ik niet. Wat zal ik aandoen?” Hij koos een jurk uit, een blauwe jurk met vlinders. Voor het eerst sinds weken dat we lange mouwen droegen trouwens. Om er maar even overheen te praten dat mijn zoontje zei dat ik best een dikke buik heb (en die zal niet minder dik worden na zo’n dag als vandaag, haha). Nieuw(levens)jaar, nieuwe voornemens dan maar weer… Maar eerst: de lunch.
Een heuse verjaardagslunch
Vlak voordat de appeltaart de oven inging, bakte ik Italiaanse bollen af om mijn favoriete lunchgerecht te maken: een broodje carpaccio. Mijn zoontje kreeg ‘figuur boterhamworst’. Ik had een figuur gevonden dat ik op een gorilla vond lijken. En om het feest ook voor hem af te maken, hadden we een giraf (Lange Nekken) als toetje. Hij zei zelf: “Ik ben nu ook jarig!” Dus ook hij genoot ervan.
Toch geen verjaardag zonder visite?
Ik merkte dat mijn ouders me toch graag live wilden feliciteren. Ik had zelf wat cadeautjes voor ze gekocht (haha, ik blijf aan de gang met mijn eigen cadeautjes kopen), want drukte in winkels mijden ze nog. Ook bij mij in de lift willen ze nu niet. En daar geef ik ze groot gelijk in. Dus heb ik mezelf en mijn zoontje bij hun in de achtertuin uitgenodigd om samen een stuk van mijn appeltaart te eten. De kaarsjes heb ik achterwege gelaten. Want blazen op iemand zijn eten, is niet echt gepast in deze tijd. Bovendien waaide het zo hard dat de stukjes appel nog net bleven zitten! Ach, mijn wens is de afgelopen jaren toch nog steeds hetzelfde… (En dus ook dankzij het blazen in de voorgaande jaren nog niet uitgekomen ;-)) Zo hou ik in ieder geval nog wat om van te dromen!
De vis
Die jurk zat na die taart nóg strakker en eigenlijk zat ik nog best vol na wat toastjes en traditionele stukjes kaas en plakjes worst. Maar mijn verjaardag zonder visite sloten we, zoals gewenst door de sfeercreëerder en goede cadeautjesbedenker, af met vis. Een kibbeling menu.
De afterparty: een huis vol visite
Ondanks ik geen kaarsjes heb uitgeblazen is mijn vakantiewens uitgekomen. Ik heb heerlijk een hele dag niks gedaan! Morgen mag ik na 3 weken vakantie weer aan het werk in het ziekenhuis. Op naar een huis vol visite dus…
Wie kies jij uit op je feestje?
Ik ben Delicia en van 2018 - 2021 zat ik met veel plezier in het blogteam van StoerLeesVoer en MamaScrapelle. Ik schreef hier niet alleen graag reviews van peuterboeken, maar ik vond het ook erg leuk om mijn visie en ervaringen te delen over gezondheid, interieur en (actieve) uitstapjes.
Laatste berichten van Delicia (alles zien)
- zindelijk in 1 week – zindelijkheidsbox - 17/09/2022
- Veilig fietsen met kind naar school en hobby - 01/09/2022
- Verlanglijst voor 4 jarig jongetje – een speelgoed en cadeau lijst - 25/06/2022
